W naszej wspólnocie parafialnej posługę Nadzwyczajnych Szafarzy Komunii Świętej, pełni aż 11 mężczyzn.
Opiekę nad wspólnotą pełni pan Andrzej Czabajski.
Instrukcja dotycząca posługi Nadzwyczajnego Szafarza Komunii Świętej.
Nadzwyczajny szafarz pomaga w rozdawaniu Komunii św. gdy przystępuje do niej większa liczba wiernych przy braku szafarzy (księży), albo gdy szafarze ci są zajęci innymi czynnościami duszpasterskimi lub gdy udzielanie Komunii św. utrudnia im stan zdrowia albo podeszły wiek. Poza przypadkami choroby lub niedołężności odprawiający kapłan a także koncelebransi, nie mogą wyręczać się posługą pomocników, sami nie rozdzielając Komunii św. Liczba pomocników (szafarzy nadzwyczajnych) Komunii świętej zależeć powinna od wielkości parafii i ilości odprawianych Mszy świętych, powinien usługiwać zasadniczo podczas jednej Mszy św. w ciągu dnia i mieć możliwość zastępstwa w wypadku choroby lub wyjazdu poza parafię. Nadzwyczajni szafarze Komunii św. ubrani w alby, zajmują miejsce w prezbiterium lub tam, gdzie znajdują się inne osoby pełniące funkcje liturgiczne. W żadnym wypadku nadzwyczajny szafarz nie powinien podczas Mszy św. znajdować się w zakrystii.
Liturgiczną funkcję nadzwyczajny szafarz Komunii św. wykonuje w następujący sposób:
Podczas śpiewu Baranku Boży nadzwyczajny szafarz podchodzi do ołtarza i klęka na oba kolana z boku odprawiającego kapłana. Po przyjęciu Ciała i Krwi Pańskiej, kapłan podaje Komunię św. pomocnikowi. Wypada, aby udzielił mu jej pod dwiema postaciami przez zanurzenie albo przez bezpośrednie picie z kielicha. Następnie podaje pomocnikowi naczynie z komunikantami i razem z nim przystępuje do rozdzielania Komunii św. Nadzwyczajny szafarz ukazuje każdemu z przyjmujących Komunię św. “nieco uniesioną Hostię mówiąc: CIAŁO CHRYSTUSA. Przystępujący do Stołu Pańskiego odpowiada: AMEN i trzymając pod ustami patenę przyjmuje Sakrament” (WOMR nr 117). Po zakończeniu udzielania Komunii św. kapłan i pomocnik wracają do ołtarza. Kapłan zanosi puszkę z Najświętszym Sakramentem do tabernakulum, po czym wraca do ołtarza i puryfikuje pateny i kielich. Jedynie w wyjątkowych wypadkach świecki pomocnik zanosi puszkę z Najświętszym Sakramentem do tabernakulum, wówczas przed zamknięciem drzwiczek przyklęka na jedno kolano, następnie wraca na swoje miejsce. Jeśli zachodzi potrzeba puryfikuje palce w naczyńku stojącym obok tabernakulum. W wypadku rozdzielania Komunii św. również z puszki znajdującej się w tabernakulum przynosi ją na ołtarz kapłan w czasie śpiewu Baranku Boży, wyjątkowo czyni to pomocnik.
Zgodnie z zasadą podziału funkcji w zgromadzeniu liturgicznym nadzwyczajny szafarz Komunii św. nie powinien z zasady pełnić innych posług liturgicznych, np. lektora, komenta-tora itp. Inną funkcję może pełnić wyjątkowo, gdy brak właściwych osób i ich czynności musiałby wykonać odprawiający kapłan.
POMOC W ZANOSZENIU KOMUNII ŚWIĘTEJ CHORYM
Do zasadniczych obowiązków nadzwyczajnego szafarza Komunii św. należy również pomoc w zanoszeniu jej chorym i niepełnosprawnym. W większych parafiach mogą być pomocnicy wyłącznie do Komunii św. chorych. Celem podkreślenia związku Komunii świętej chorego ze sprawowaniem Eucharystii przez wspólnotę parafialną, wskazane jest, by nadzwyczajni szafarze otrzymywali Najświętszy Sakrament od celebransa pod koniec Mszy św. Przed końcowym błogosławieństwem kapłan przekazuje chorym za pośrednictwem pomocników specjalne pozdrowienie od wspólnoty.
Nadzwyczajny szafarz zanosi Komunię św. do chorego w specjalnie do tego celu wykonanym naczyniu umieszczonym w odpowiedniej bursie, którą zawiesza na szyi. Swoją posługę poza Mszą św. pomocnik pełni w ubraniu cywilnym, ale odświętnym i poważnym. Niosący Komunię św. w drodze nie rozmawia, ale w modlitewnym skupieniu uwielbia swego Pana i Boga.
Zwykły i skrócony obrzęd Komunii świętej chorych udzielanej przez szafarza nadzwyczaj-nego znajduje się w księdze liturgicznej: Powyższa Instrukcja została zatwierdzona przez 248 Konferencję Plenarną Episkopatu Polski, obradującą w Łodzi w dniach 21-22 czerwca 1991 r.
+ Józef kardynał Glemp
Prymas Polski,